Prag’dan Beyoğlu’na

“Yaşamının Kaybolan Parçası”

Güneşin dingin anlarında bu masalsı şehirde kara bulutlar gökyüzünü kaplar ve umutlar istemsizce siyahın kırk tonuna bürünürdü. Düşüncelerimin yorgun olduğu anlarda bu kasvet de soğuk bir tokat gibi suratıma çarpar yalnızlığı ve adeta bir kör kuyu gibi yakalardı beni.

Ve susardım uzun uzun susardım.

Lal olmuş dilimle susmak belki de konuşmanın en can yakıcı haliydi benim için.